Pascale Naessens ontmoet Donna Hay
Dubbelinterview met Pascale Naessens en Donna Hay, zoals verschenen in Weekend Knack op 22 november 2023
“Gezond is geen goede verkoopstruc, eten moet vooral lekker zijn”
Donna Hay is de Australische kookboekenauteur die al meer dan drie decennia de wereld verovert met haar haalbare en smakelijke recepten. Pascale Naessens leerde haar volk koken met een focus op groenten en pure ingrediënten. Wij brachten de twee kookboekiconen samen.
Door Barbara Serulus, © portretfoto Niccola Van den Heuvel
Jullie hebben allebei net een nieuw boek uit, vertel!
Donna: “Ik maakte het vervolg op mijn vorige boek Basic to Brilliance. Het idee is om de thuiskok een aantal basisrecepten mee te geven waarmee hij verschillende kanten uit kan. Eens je een recept onder de knie hebt, kun je dus tien verschillende gerechten maken. Zo is er een recept voor een ovengebakken rösti die je zowel serveert met een frisse avocadosalsa en zalm als met peperige ossenhaas en dragonroom. Of één deegrecept waarmee je zowel kaneelbroodjes als babka als citroenkoeken kunt bakken. Ik merkte dat de basis recepten uit mijn vorige boek voor veel mensen tot hun dagelijkse repertoire zijn gaan behoren: ik word zelfs tegengehouden in de supermarkt door mensen die fan zijn van de recepten omdat ze nooit mis lukken. Ik hou ervan mensen vertrouwen te geven in hun kookkunsten.”
Pascale: “Mijn nieuwe boek heet Chez Pascale, dat is de naam van het imaginaire restaurant dat ik al jarenlang run in mijn eetkamer. Ik wil mensen inspireren om op een ontspannen manier te koken voor vrienden en familie. Zelf word ik gelukkig van mensen thuis ontvangen. Helemaal gezellig wordt het als je allerlei schotels op tafel zet waaruit iedereen kan opscheppen. Zo’n buffet lost ineens het probleem op van gasten die verschillende eetvoorkeuren hebben: iedereen vindt wel iets dat hij lekker vindt en mag eten. De rode draad in het boek zijn recepten die snel op tafel staan, met een korte ingrediëntenlijst en vol ingrediënten die goed zijn voor je.”
Donna, ik las een interview in The Guardian waarin je vertelt over Michelle, een denkbeeldige vrouw met een krap schema, die je voor ogen houdt als je recepten ontwikkelt. Zo schrap je ingewikkelde bereidingen of tijdro- vende technieken om haar geen stress te bezorgen. Pascale, heb jij ook iemand voor ogen die je leidt in bepaalde keuzes als je recepten maakt?
Pascale: “Ik ben mijn eigen Michelle. Mijn motivatie om mijn eerste kookboek te schrijven was dat er amper kookboeken op de markt waren waaruit ik zelf wilde koken. In ons land werden de kookboeken in die tijd vooral geschreven door restaurantchefs. Ik had geen tijd en zin om zulke ingewikkelde gerechten te maken thuis. Aan de andere kant waren er kookboeken over gezondheid die vreselijk saai waren. Dus ging ik een boek schrijven, met mezelf als doelpubliek: een selectie recepten die ik elke dag op tafel wil zetten. Toen ik naar uitgeverijen stapte met mijn plan, vonden ze het een gek idee: simpele, gezonde, doordeweekse recepten, wie zit daarop te wachten? Gezond was toen absoluut nog geen buzzword. Mensen gingen enkel ‘gezond’ koken als ze ziek waren; het was niet iets dat werd geassocieerd met plezier. Ik wou dat mijn boek levensvreugde uitstraalde, dat de kleuren van de borden zouden spatten. Ik vind dat we het niet per se gezond eten moeten noemen, het is gewoon goed eten: voedzaam en lekker.”
Donna: “Ik gebruik het woord gezond ook niet vaak. Ik spreek liever over ‘versgemaakt eten’. Voor mijn twee tienerzonen zet ik bijvoorbeeld altijd een schaal muffins op het aanrecht. Ik draai er een tros bananen in en roer nog wat bessen, lijnzaad, yoghurt en boekweitmeel onder het beslag. Allemaal voedzame ingrediënten waardoor ze zonder het te weten een gezonde snack meegrissen. Ik hamer er niet op dat de muffins gezond zijn: mijn zonen zijn gewoon blij met een lekkere muffin en pakken er vaak stiekem twee. Gezond is voor de meeste mensen geen goede verkoopstruc, je moet zorgen dat het vooral lekker is. En de imaginaire Michelle over wie je sprak, die draait nog altijd mee. Zeker toen ik mijn magazine had (Donna Hay bracht 17 jaar lang haar eigen, succesvolle magazine uit, red.) en mijn team groter was, was Michelle een goede graadmeter. Als een van mijn jongere teamleden een uitgebreid gebraad met een bewerkelijke saus wilde maken, zei ik haar: ‘Michelle heeft net een hele dag gewerkt en ze moet haar kinderen nog ophalen van de muziekschool: heeft ze zin om hieraan te beginnen?’ Ik had Michelle nodig om iedereen op één lijn te krijgen.”
Dit is een fragment uit het artikel. Je kan het volledige artikel in de pdf hieronder lezen.
