Over voedingsleer en professor Muskiet
Het is voor mij een spannend moment, eindelijk ga ik professor Frits Muskiet ontmoeten. Ik volg hem al jaren via internet, we zijn beginnen mailen en vervolgens gaan bellen. Ik mag hem zelfs Frits noemen, wat nog altijd heel onwennig aanvoelt. Sindsdien krijg ik veel informatie over zijn laatste nieuwe onderzoeken om te verwerken in mijn boeken. Telkens opnieuw ben ik onder de indruk van zijn ruime kennis. Het draagvlak waaruit hij alles in verband met voeding verklaart, is de evolutietheorie van de mens. Het staat zo dicht bij ons waardoor het allemaal heel logisch klinkt, heel begrijpelijk. Maar ik ben ook onder de indruk van zijn verbale kwaliteiten: hij stelt de zaken rustig en helder, vindt telkens weer de juiste woorden, nuanceert, maar schuwt geen heilige huisjes. Ja, een boeiend gesprek met een boeiende man.
PN: In het Westen houden we er foute eetgewoonten op na, maar hoe komt het dat we net naar datgene verlangen wat niet goed is voor ons? Waarom verlangen we bijvoorbeeld zo naar suiker?
FM: Wij willen dat spul gewoon eten, het is ook goed voor je. Evolutionair gezien word je beloond voor die smaak, omdat het een voordeel was om dat te eten. Alleen, je hebt nooit die excessen kunnen hebben om dat uit te buiten, het was schaars. Je kon het niet krijgen, heel sporadische dan. (Hij verwijst naar een foto op zijn kantoor) Deze mensen hier, de Hadzabe, die mijn promovendus Remko Kuipers heeft bestudeerd. Ze leven in Tanzania en zijn zowat de laatste jager-verzamelaars in de wereld. Weet je wat ze doen? Ze vangen een honeyguide, een soort vogeltje, binden daar een klein strootje aan zodat het niet zo goed meer kan vliegen en volgen het naar een bijennest. Vervolgens eten ze alle honing op. Die insuline gaat ‘sky-high’, maar als je dat één keer per maand doet is dat geen probleem, daar ben je op gebouwd. Maar nu kunnen we het eten wanneer we willen en onszelf telkens die satisfactie bezorgen die in feite met die evolutionaire situatie is gekomen.
PN: Hoe sta jijzelf tegenover granen?
FM: Ik probeer geen granen te eten. Ik kan ze missen als kiespijn. Geen geraffineerde, snelle koolhydraten maar ook geen volkoren brood, al ligt dat laatste wat genuanceerder. Kijk, ik probeer de koolhydraten uit zetmeel zo laag mogelijk te houden. Waarschijnlijk zijn de koolhydraten de belangrijkste oorzaak van de Westerse ziekten, maar dan vooral die snelle koolhydraten.
PN: Wat vind jij van de klassieke voedingsdriehoek?
FM: Die klopt wel, alleen je moet hem op z’n kop zetten. Kijk, ik beweer helemaal niet dat ik het juist heb en we kunnen ook niet alles verklaren vanuit de evolutie, dat moet je kunnen toegeven. Laten we eerst beginnen met de mensen aan te zetten om meer groenten, fruit en vis te gaan eten en meer te gaan bewegen. Dan kunnen we het later hebben over de details. Daar ben ik het helemaal eens met de voedingsdeskundigen. Maar dan moeten zij ook toegeven dat verzadigd vet geen probleem is. We moeten van het idee af dat vet ons heel de tijd in de weg heeft gezeten, de koolhydraten zijn het probleem.
* Een langere versie van mijn interview met professor Muskiet is verschenen in het magazine Feeling.
** Hieronder vind je in bijlage een boeiend artikel van professor Muskiet “Superfoods: Het is niet door de Voedingskundigen bedacht en daarom kwam ruim tegengas”. Zeker lezen!
