Steve werd fysiek en mentaal een andere persoon

Dit is een ingekorte versie van het interview dat Pascale met Steve deed. De volledige getuigenis kan je in ‘Openhartig over eten’ lezen.
 
Ik word hartelijk ontvangen door de 43-jarige Steve en zijn echtgenoot Dave. Het valt me meteen op hoe warm en respectvol ze met elkaar omgaan. Op de een of andere manier passen deze mannen perfect bij elkaar. Steve is groot en slank, ik kan me echt niet inbeelden dat deze man altijd een ‘dikkerdje’ is geweest. Al snel wordt duidelijk dat hun nieuwe manier van eten ook staat voor een nieuw begin in hun leven. Sinds Steve met mijn boeken kookt, staat hij zelf achter de potten en de pannen. Dave heeft plaats moeten ruimen en deed dat na een klein beetje weerstand met alle liefde.
 
Steve, ik ben altijd heel nieuwsgierig naar hoe mensen bij mijn boeken terechtkomen. Waarom was jij daarin geïnteresseerd?
 
‘Enkele collega’s die onderlegd zijn in koken vertelden me over jouw boeken. Voeding en koken hebben mij persoonlijk altijd maar matig geboeid. Mijn enige doel in het verleden was gewicht verliezen – hoe dat gebeurde, daar hechtte ik weinig belang aan. Maar op een dag zag ik de reportage Luk Alloo bij Pascale Naessens en ben ik blijven kijken. In de reportage kwam er plots een man naar de signeertafel na een lezing van jou. Hij vertelde dat jouw manier van koken voor hem symbool stond voor weinig afwas en eenvoud. Een man heeft soms dat extra duwtje nodig. Want koken was voor mij een synoniem voor 31 moeilijke ingrediënten en een keuken vol pannen en potten. Het toeval wil dat ik de dag erna een lunch had met een van die twee collega’s die koken volgens jouw principe. Ze zei: “Het werkt en het is lekker. Bovendien vermager je ervan.” Dat laatste hoorde ik graag.
 
Dus ben ik naar de boekenwinkel gegaan. Koken was op dat moment niet bepaald een talent van mij. Ik liet dingen aanbranden of het was niet gaar genoeg. Je moet eten om te leven, maar ik leefde niet om te koken. Toen ik de foto’s in je boek bekeek, zag alles er zo lekker uit. De styling is af. Ik zag dan ook niet in hoe ik gewicht zou kunnen verliezen. Alles zag er zo smakelijk uit. Maar nadat ik de eerste pagina’s gelezen had, was ik verkocht. De dag erna heb ik drie boekhandels bezocht om alle boeken te kopen. Ik vond ze eenvoudig en verstaanbaar, zelfs voor een leek. Diezelfde dag nog heb ik gezegd tegen Dave: “Ik neem nu de keuken in handen en beslis wat we eten.” Later ontmoette ik je op de Boekenbeurs. Je nam de tijd om te luisteren en dat verbaasde me.’
 
Je hebt het over afvallen. Maar het is je nu niet aan te zien dat je gewichtsproblemen had.
 
‘Als kind al had ik aanleg om dik te worden. Ik kreeg laat mijn groeischeut en die ging ook in de breedte. Ik woog al gauw negentig kilo en werd uitgescholden voor alles wat lelijk is. Kinderen zijn daar zeer wreed in en dat blijft ergens ook hangen. Ik was lui als kind en at veel. Ik schepte niet één maar twee borden vol. Dat ik dik was, was volledig door mijn toedoen. Op mijn 21ste besloot ik: nu moet er iets veranderen. Ik ging enorm veel sporten en veel minder eten. Ik ging ook anders eten. Als je jonger bent, is je vetverbranding nog hoger. Ik ging toen op achttien maanden tijd van 100 naar 73 kilo. Maar op het moment dat ik alleen ging wonen, begonnen die kilo’s er weer aan te vliegen. Dertig eraf, dertig erbij, zo ging dat bij mij. Het was geen jojo maar bungeejumpen! In de zomer van 2016 is mijn leven weer wat rustiger beginnen worden. Toen ik in de spiegel keek, was ik terug waar ik begon, terug bij af. En toen kwam jij, als een soort van reddende engel.’
 
En nu sta jij in de keuken in plaats van je man?
 
‘Ik wilde die challenge aangaan. Als ik de foto’s bekeek van die gerechten geloofde ik niet dat ik gewicht zou verliezen. Toch begon ik eraan en dacht: niet tevreden, gewicht terug. Ik herinner me dat ik de eerste dag aan mijn man moest vragen hoe de oven werkte. Mijn allereerste gerecht was de carpaccio van tomaat. Simpeler dan dat kan niet. Ik heb het drie keer moeten lezen. Het is snijden, placeren en kruiden, en that’s it. Ik had die eerste week gezegd: “Ik doe een voorgerecht en een hoofdgerecht.” Dat ging redelijk, moet ik bekennen. De grootste vrees van mijn man was dat hij geen gevulde maag zou hebben en nog honger zou hebben. De eerste week is hij af en toe bezorgd de keuken binnen gelopen. Na een week zei hij: “Doe maar.” Zelfs de hoeveelheden lukten goed. De smaken en combinaties vonden we verrassend. En als we zin hadden in een dessert, maakte ik de moelleux van chocolade zonder meel. Dat waren iedere keer voltreffers. De keuken is nu helemaal mijn terrein. Het is geen opgave voor me. Ik kijk ernaar uit om in de keuken te staan. Soms moet ik Google gebruiken omdat ik een woord niet ken. Zo wist ik niet dat kurkuma een kruid was. Mijn man staat minder en minder in de keuken. Hij mist het ook minder en minder.’
 
Hoe reageerde de weegschaal op je nieuwe manier van eten?
 
‘Na zeven weken was er twaalf kilo af. Ik begreep het niet: er was twaalf kilo af en ik had geen honger. Wel hadden we de eerste zes weken gezegd: geen druppel alcohol en de Pure Keuken van Pascale Naessens. Ik kreeg een energieboost en mijn zelfvertrouwen schoot de hoogte in. Ik kon ineens ook meer relativeren. Het gaat niet alleen om de keuken, ook de hele beleving errond vind ik heel fijn. Dat vind ik zo bijzonder aan jouw boeken: het is een deel van jouw leefwereld, maar iedereen vult dat op zijn eigen manier in. Door die boost van energie ging ik bepaalde hobby’s weer opnemen. Het doel was afslanken. Maar mijn reis ernaartoe was er eentje van puur plezier. Ik sta intussen al drie maanden in de keuken. Na zeven weken stond ik mezelf de comfortzone van twintig procent toe. We kunnen nu af en toe genieten van een lekker glaasje, een portie frieten of pasta en blijven op gewicht. Ook mijn partner is tien kilo afgevallen. Calorieën tellen doen we nooit meer. We zijn allebei vrij groot en eten veel, ik vind het fantastisch dat we desondanks toch zo veel zijn afgevallen. Als jouw kookboek op mijn staander in de keuken staat, voel ik me een culinaire orkestleider.’
 
Dit is een ingekorte versie van het interview dat Pascale met Steve deed. De volledige getuigenis kan je in ‘Openhartig over eten’ lezen.